Stowarzyszenie Tysiąca Masek

*Patrzy³a to na pergamin,to na wejœcie do systemu korytarzy.Wreszcie zwinê³a go i ruszy³a do przodu.Przecie œlepa nie jest,u³omna tez nie,zaproszenie by³o wyraŸne,a ciekawa by³a jak cholera.Oczywiœcie,¿e nie widaÌ by³o tego na nieska¿onej przez ¿aden grymas twarzy.Oczy orzechowe rozgl¹da³y siê po miejscu w którym w³aœnie b³¹dzi³a.Ktoœ,kto wiecznoœÌ na w³asnoœÌ posiada ,mo¿e chyba parê godzin po³aziÌ po labiryncie*

*zakapturzona postaÌ z rekami z³¹czonymi i skrytymi w obszernych rêkawach d³ugiego p³aszcza, niczym mnich przemierzaj¹cy zakonne krypty, wy³oni³a siê z jednego z bocznych korytarzy i zast¹pi³a drogê "goœciowi"*
Panna von Zillah... *powiedzia³ spokojnie, ni to pytaj¹c ni stwierdzaj¹c, lekko przy tym unosz¹c g³owê, jakby chc¹c spojrzeÌ rozmówczyni w oczy, jednak bior¹c pod uwagê g³êboko naci¹gniêty kaptur, zdawa³o siê to niemo¿liwe* Witam. Mniemam, ¿e nie jesteœ tu przypadkiem.

*Panna von Zillah jak to sk³adnie uj¹³ kaptur, spojrza³a na nieznajomego ch³odnymi orzechowymi oczyma*My siê wprawdzie nie znamy,Panie,ale kto rozs¹dny w ciemnicy takiej kaptur zak³ada,ma³o po piêty na dodatek œmiertelnym bêd¹c,co pewnikiem oznacza tyle samo,co œlepym w ciemnoœci?

Szczêœciem Ty widzisz dobrze dziêki swej naturze, o mnie siê nie martw. Jednak to nie miejsce na pogawêdki z goœÌmi, zapraszam do komnaty. *wskaza³ korytarz, z którego wyszed³, po czym nie czekaj¹c ruszy³ przodem*

SSaauurusku  * syczenie za sobÂą usÂłyszaÂł* nie dokuczaj siostrze mej tylko przywitaj jak siĂŞ naleÂży* a co pouczyĂŚ moÂżna co nie omieszkaÂła zrobiĂŚ inaczej pewnie by siĂŞ pochorowaÂła*

Przywita³em siê *mrukn¹³ wyraŸnie nie zachwycony pouczeniami* A dokuczaÌ jeszcze nie zacz¹³em. Nie psuj niespodzianki Gwiazdko.

* ZatrzepotaÂła rzĂŞskami niczym podlotek jakowyÂś i nagle takÂą sÂłodkÂą minkĂŞ zrobiÂła* Ja tylko..No ja....* podrapaÂła siĂŞ po gÂłowie zastanawiajÂąc siĂŞ co by tu wymyÂśliĂŚ. JakÂże ja umiaÂł zbiĂŚ z pantaÂłyku no.. TupnĂŞÂła nogÂą* Nie sÂłyszaÂłam..

*PrzewrĂłciÂła Âślepiami,ale cierpliwie zaczekaÂła aÂż siĂŞ siostra z zakapturzonym przestanie przekomarzaĂŚ i uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ nieznacznie,do niej siĂŞ zwracajÂąc*MĂłwiÂłam,Âże trafiĂŞ..Teraz prowadÂźcie dalej..

WierzyÂłam w twe zdolnoÂści..* pociÂągnĂŞÂła Saurusa za rĂŞkaw* ProwadÂź mÂądralo prowadÂź a ja znikam , pobuszujĂŞ gdzie indziej* rozeÂśmiaÂła siĂŞ i tyle jej byÂło widaĂŚ i sÂłychaĂŚ*