Drukuj stronę - Thalion Vessah

*CiemnoÂśĂŚ... Tylko tlÂąca siĂŞ w kÂącie Âświeczka, lizaÂła delikatne Âściany komnaty... SwÂąd potu, mieszajÂąc siĂŞ z zapachem spalanego wosku unosiÂł siĂŞ w powietrzu tworzÂąc doÂśĂŚ nieprzyjemnÂą mieszankĂŞ. Ciasne, ograniczajÂące siĂŞ do czterech Âścian pomieszczenie mieÂściÂło dwa drewniane krzesÂła i wysÂłuÂżone biĂłrko. Prostota poÂłÂączona z wielofunkcyjnoÂściÂą... Drzwi zaskrzypiaÂły gÂłucho, gdy w progu dÂługowÂłosy pĂłÂłelf siĂŞ pojawiÂł. Jego ubranie niemal idealnie wspĂłÂłgraÂło z mrokiem otulajÂącym ogĂłÂł. Czarne, niczym noc wÂłosy spÂływaÂły mu kaskadÂą na barki, a wielkie oczyska z zainteresowaniem salĂŞ badaÂły. Usta wydÂąÂł i melodyjnym gÂłosem pierwsze sÂłowa wypowiedziaÂł* Witam... *wyraÂźnÂą nutkĂŞ podniecenia byÂło sÂłychaĂŚ, choĂŚ wydawaÂł siĂŞ byĂŚ spokojny... Jakby ktoÂś pozbawiÂł go wszystkich uczuĂŚ... A moÂże to tylko zÂłudzenie?*

*OdpowiedziaÂło mu tylko echo, niosÂąc jego powitanie gÂłĂŞbiej i gÂłĂŞbiej, aÂż na kraĂące niekoĂączÂącej siĂŞ czeluÂści. JaszczuroczÂłek, ktĂłry akurat wraz ze swojÂą grupÂą poszukiwaÂł nowych pieczar i jaskiĂą, ktĂłre moÂżna by zagospodarowaĂŚ, wyczuÂł nieznajomy mu zapach dobiegajÂący od wejÂścia. OdprawiÂł swoich podwÂładnych i sam udaÂł siĂŞ do szczeliny. UjrzaÂł tam jakowÂąÂś istotĂŞ. Nie widziaÂł jej wczeÂśniej, zastanawiajÂąc siĂŞ kim jest, kto pokazaÂł mu naszÂą kryjĂłwkĂŞ i czego on chce, oparÂł siĂŞ o wilgotnÂą ÂścianĂŞ jaskini i spytaÂł, jednak tak by nieznajomy nie mĂłgÂł zauwaÂżyĂŚ skÂąd dochodzi dÂźwiĂŞk* Kim jessssteÂś! *syczÂący gÂłos wydobyÂł siĂŞ z gardÂła jaszczura tworzÂąc dziwne echo peÂłne sykĂłw i mlaskniĂŞĂŚ* SkÂąd wieszsz o tej grocie?

Witaj... *szepnÂąÂł w czeluÂśĂŚ mroku. PoczÂąÂł rozglÂądaĂŚ siĂŞ dokoÂła, jakby czymÂś zaniepokojony... Szybko jednak siĂŞ otrzÂąsnÂąÂł i gÂłosem przesiÂąkniĂŞtym pewnoÂściÂą siebie, mĂłwiĂŚ poczÂąÂł* Zapewne Averego znasz... Z jego Âłaski tu przybyÂłem... *uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ sam do siebie, kroplĂŞ potu rĂŞkawem wycierajÂąc. StaÂł poÂśrodku dziwnego pomieszczenia, nie wiedzÂąc za bardzo co ma robiĂŚ. Z przyzwyczajenia palcami swymi poczÂąÂł siĂŞ bawiĂŚ, nasÂłuchujÂąc ÂźrĂłdÂła gÂłosu, ktĂłry przed chwilÂą siĂŞ odezwaÂł. JednÂą rĂŞke na sztylecie przy pasie delikatnie poÂłoÂżyÂł, tak na wszelki wypadek. CzekaÂł...*

*A wiĂŞc to Avery miejsce naszej jaskini mu zdradziÂł. Zatem pewnie istota ta chce byĂŚ jednÂą z masek, pomyÂślaÂł jaszczuroczÂłek i zastanowiÂł siĂŞ chwilĂŞ nad kolejnym pytaniem jakie zada przybyszowi. PozwoliÂł by bezwzglĂŞdna cisza wypeÂłniÂła umysÂł Thaliona po czym spytaÂł dalej swej toÂżsamoÂści nie ujawniajÂąc* Avery ciĂŞ przysyÂła powiadaszszsz.... Zatem myÂśli on, Âże nadasz siĂŞ do nasss... Powiedz mi zatem co czujesz, gdy znajdujesz siĂŞ sam w czeluÂści, kiedy chÂłĂłd bezlitoÂśnie smaga twÂą sssskĂłrĂŞ, a ssssamotnoÂśĂŚ poniewiera twym rozumem? Powiedz mi teÂż, czy gdyby ktoÂś Ci kazaÂł, zabiÂłbyÂś dzieciĂŞcie, ktĂłre patrzy w twe oczy i uÂśmiecha siĂŞ niewinnie? Czy ciĂŞÂżar twej kiesy droÂższy Ci od ciĂŞÂżaru honoru i serca? Odpowiedz... *Sariss jÂąÂł wysÂłuchiwaĂŚ odpowiedzi*

*pĂłÂłelf uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ lekko, jakby teraz rozmĂłwcĂŞ sobie przypomniaÂł... Stuprocentowej pewnoÂści nie miaÂł, ale to chyba jaszczur, na ktĂłrego kiedyÂś polowaÂł... Kolejny raz losowi scherzo zagraĂŚ siĂŞ chciaÂło* Gdy znajdujĂŞ siĂŞ w czeluÂści czuje przede wszystkim podniecenie mieszajÂące siĂŞ ze... spokojem. TrenowaÂłem niegdyÂś u skrytobĂłjcĂłw, pod wodzÂą Averego. Wiem co to mrok, zdÂąÂżyÂłem siĂŞ z nim zaprzyjaÂźniĂŚ... Pytanie drugie...ZaleÂży kto by mi kazaÂł, mĂłj drogi... Czy zwykÂły ÂśmieĂŚ, czy ktoÂś kogo szanujĂŞ. MĂłj szacunek niewielu zdobywa. CzĂŞsto na wÂłasnÂą rĂŞkĂŞ dziaÂłam i nikt mi nie rozkazuje, wiĂŞc nigdy przed takÂą sytuacjÂą postawiony nie byÂłem... Ale cĂłÂż... Gdy ktoÂś zasÂłuÂży na mĂłj szacunek i jakieÂś korzyÂści z tego wyciÂągne czemu nie... Zabijanie dla zabijania jest dla mnie uwÂłaczajÂące... Kolejne pytanie.... Moja odpowiedÂź pewnie CiĂŞ nie zadowoli... Zawsze bardziej honor sobie ceniÂłem, gdyÂż w wojsku siĂŞ wychowaÂłem.... WracajÂąc do wykonywania poleceĂą... Jak na razie, Twojego nakazu na pewno nie wypeÂłniĂŞ... *uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ ironicznie, Âślepo w otchÂłaĂą mroku patrzÂąc. Nie baÂł siĂŞ, wiedziaÂł z kim ma doczynienia. Nie wstydziÂł siĂŞ tego, Âże krew elfa w nim pÂłynie. SwÂą wyÂższoÂśĂŚ nad rozmĂłwcÂą chciaÂł wykazaĂŚ, w pamiĂŞci przypominajÂąc sobie rozmowĂŞ z Averym... W uszach dalej dÂźwiĂŞczaÂły te same sÂłowa: "Trzeba dobrze graĂŚ... PamiĂŞtaj o tym"... PrzypomianaÂł sobie ÂłatwoÂśĂŚ, z jakÂą ten pierwszej klasy cynik poniÂżaÂł osoby podczas rekrutacji do elitarnej gwardii skrytobĂłjcĂłw. Czy poczÂątkujÂący aktor mĂłgÂł obraĂŚ sobie lepszego "idola"? Raczej nie...*

*Dobrze sobie pogrywa elf, pewny siebie i wierny zasadom, pomyÂślaÂł jaszczuroczÂłek. I on juÂż zrozumiaÂł z kim ma doczynienia.* MoÂże i ja ciĂŞ zdziwiĂŞ, ale ja teÂż ceniĂŞ sobie bardziej honor od sakiewki, jednak mnie - wojownikowi bardzie to pasuje niÂźli zÂłodziejowi czy... *tutaj urwaÂł na chwilĂŞ* poÂżal siĂŞ boÂże elfiemu skrytobĂłjcy... *zaÂśmiaÂł siĂŞ i wyszedÂł z ukrycia pysk swĂłj szpetny ukazujÂąc* ZwÂą mnie Sariss, ale zapewne juÂż mnie znaszsz.. Twoi pobratymcy woÂłajÂą na mnie elfoÂżerca i dzieciobĂłjca... Uwierz mi, Âże ja dzieciĂŞcie owe zabiÂł bym bez mrugniĂŞcia okiem, tak samo moi podwÂładni... *uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ ironicznie i rzekÂł doĂą* Dobrze... pierwszÂą prĂłbĂŞ przeszedÂłeÂś w miarĂŞ pomyÂślnie... Teraz pytanie hmm *skrzywiÂł siĂŞ lekko* Jakby przepisowe... otoÂż... dlaczego uwaÂżasz, Âże Stowarzyszenie TysiÂąca Masek podoÂła twoim oczekiwaniom i jak rozumiesz to czym siĂŞ zajmujemy, mam nadziejĂŞ, iÂż nie ÂłudzĂŞ siĂŞ, Âże Avery powiedziaÂł Ci jakim klanem jesteÂśmy... *uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ z pogardÂą godnej kaÂżdemu Elfowi, lecz widziaÂł, Âże ten Elf, gdy dostanie siĂŞ do Masek bĂŞdzie dlaĂą nietykalny*

*Thalion uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ lekko, pÂłaszcz swĂłj poprawiajÂąc* CzyÂż znaleÂźĂŚ sobie lepszych opiekunĂłw mogÂłem? Od wielu miesiĂŞcy legendy o Was sÂłyszaÂłem, ktĂłre kusiÂły mnie niezmiernie... Ludzie o stu twarzach, tajemne osobowoÂści i peÂłen profesjonalizm dziaÂłania... Czy mogÂłem wybraĂŚ lepiej? Co do Averego... Jest on czĂŞsto zbyt... Tajemniczy. Nie zdÂąÂżyÂł mi wytÂłumaczyĂŚ... Domniemam jednak, Âże drugÂą, mroczniejszÂą stronÂą medalu siĂŞ zajmujecie... *popatrzyÂł w pysk jaszczura, ironiczny uÂśmiech na twarzy wymalowujÂąc. PatrzyÂł mu prosto w oczy, jakby chciaÂł go tym zahipnotyzowaĂŚ... ByÂł przeraÂźliwie pewny siebie, lecz ciÂągle ostroÂżny. Lewa rĂŞka delikatnie o sztylet przy pasie siĂŞ opieraÂła, a prawa na kaÂżdÂą sposobnoÂśĂŚ przygotowana byÂła. * ZapomniaÂłem o Twoich podwÂładnych wspomnieĂŚ... JeÂżeli wszyscy sÂą tacy jak mĂłwisz, szkoda mi Was... BezmyÂślne, zbyt siÂłowe istoty nie widzÂące nic poza krwiÂą i zagÂładÂą... Nie wydaje Ci siĂŞ to trochĂŞ... NiedoskonaÂłe? Wszystko robiĂŚ trzeba z naleÂżytym polotem i siÂłÂą rozumu. BezmyÂślne bicie jest u istot mojego pokroju nie poÂżÂądane... To plaga dzisiejszych czasĂłw... Zabijanie bezbronnych... Sam mĂłwiÂłeÂś, Âże honor dla Ciebie waÂżniejszy... W takim czy zabijanie dla przyjemnoÂści, bezbronnych osĂłb jest dobre? Czy walka z nieuzbrojonym przeciwnikiem jest honorowa? Nie, mĂłj drogi... To wstyd, z ktĂłrym aÂż baÂł bym siĂŞ umrzeĂŚ... *w gÂłĂŞbi duszy byÂł niezmiernie zadowolony z wygÂłoszonego przemĂłwienia. Z bÂłyskiem w mrocznym oku na kolejne pytanie czekaÂł*

PrzyjacioÂłom mego honoru nie skÂąpie, lecz wrogom tak... *podszedÂł doĂą bliÂżej* JeÂśli zaÂś chodzi o moich podwÂładnych to zapewniam ciĂŞ, Âże sÂą to ludzie, ktĂłrzy nadajÂą siĂŞ do swojej roboty... moÂże potem to zrozumiesz... powiem tylko tyle, Âże musi byĂŚ ktoÂś taki jak ja *uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ kÂły swoje ostre i krwiÂą ociekajÂące pokazujÂąc. Ogon lawirowaÂł tuÂż za nim* Zatem czekaszsz na jeszcze jakieÂś pytanie tak? *tu uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ raz jeszcze, tyle, Âże uÂśmiech ten kipiaÂł ironiÂą i uÂłudÂą. W mgnieniu oka chwyciÂł za swĂłj topĂłr i jednym machniĂŞciem sprĂłbowaÂł wykonaĂŚ cios, ktĂłry nie zabiĂŚ, a raniĂŚ miaÂł Thaliona, bo wykonany byÂł drzewcem owej broni*

*pĂłÂłelf z gracjÂą, ktĂłrej nawet kot by siĂŞ nie powstydziÂł szybki unik prĂłbowaÂł wykonaĂŚ i szybkim ruchem zza pasa sztylet wyciÂągnÂąÂł. ByÂł przygotowany na wszystko... Lata treningĂłw z pewnoÂściÂą robiÂą swoje, jednak kaÂżdÂą walkĂŞ traktowaÂł, jakby miaÂła byĂŚ jego ostatnim starciem. ZaklÂąÂł pod nosem, lekkie zakÂłopotanie naturalnym uÂśmieszkiem maskujÂąc. Szybki, zwinny i bardzo spokojny... WydawaÂło by siĂŞ, Âże na tÂą walke przygotowany byÂł od poczÂątku...*

*Rewelacyjny wrĂŞcz unik zaskoczyÂł jaszczuroczÂłeka, ktĂłry trafiÂł w powietrze i wraz ze swym toporem w dĂłÂł z impetem poleciaÂł. Jednak ogon jego caÂły czas przygotowany byÂł do walki. Sariss sprĂłbowaÂł podciÂąĂŚ nogi Elfa by przewaliĂŚ go na wilgotne, kamienne podÂłoÂże jaskini. OdgÂłosy ich walki wĂŞdrowaÂły echem po zakÂątkach caÂłego podziemnego labiryntu.* Dobry unik! Mam nadziejĂŞ, Âże nie zrobiÂłeÂś go przez przypadek! *zadrwiÂł z Elfa, nienawiÂśĂŚ i ÂżÂądza zemsty to wÂłaÂśnie sÂą gÂłĂłwne czynniki rywalizacji i dÂąÂżenia do celu za wszelkÂą cenĂŞ. TO liczy siĂŞ wÂłaÂśnie w Âświecie, w ktĂłrym tak samo Thalion jak i Elf siĂŞ obracajÂą*

*przeciwnik jednak w powietrze wyskoczyÂł, prĂłbujÂąc podciĂŞcia uniknÂąĂŚ. MilczaÂł... Dla niego czcze gadanie jaszczura byÂło co najmniej uwÂłaczajÂące... Ostrze swe do gĂłry podrzucuiÂł, po czym za gÂłownie je zÂłapaÂł. ByÂł gotĂłw do rzutu... Lekki wiaterek wzniecony nerwowym pomiataniem ogona wÂłosy mu rozczochraÂł, przy okazji szczery uÂśmiech na twarzy wywoÂłujÂąc. Efektowny piruet przed wyrzutem jeszcze sprezentowaÂł, by nastĂŞpnie z impetem w przeciwnika noÂżem cisnÂąĂŚ. Nie chciaÂł zabiĂŚ... Tor lotu tak wymierzyÂł, by klingÂą jaszczur w biodro dostaÂł... PĂłÂłelf dobrze wiedziaÂł, Âże w tamtym miejscu skĂłra z pewnoÂściÂą musi byĂŚ bardziej cienka...*

*NikÂłe rozciĂŞcie pojawiÂło siĂŞ na biodrze Sarissa. Na pysku jego pojawiÂł siĂŞ grymas bĂłlu, lecz idealnie zakryty przez noszonÂą na gĂŞbie maskĂŞ. Teraz jaszczur zdÂąÂżyÂł podnieÂśĂŚ juÂż topĂłr na tyle by pÂłazem uderzyĂŚ Elfa w kolano. ChciaÂł wyeliminowaĂŚ Thaliona z dalszej potyczki, gdyÂż sprawdziÂł juÂż jego umiejĂŞtnoÂśĂŚ walki. Ogon spokojnie powrĂłciÂł do pozycji obronnej. Na szczĂŞÂście rana nie spowodowaÂła jeszcze zdenerwowania jaszczura. ZacisnÂąÂł tylko mocniej Âłapy na toporze, a z gardÂła wydobyÂł krĂłtki syk... Krople spÂływajÂące po stalaktydach zadrÂżaÂły...*

*pĂłÂłelf syknÂąÂł z bĂłlu, lecz nie upadÂł na ziemiĂŞ. ZÂłapaÂł siĂŞ jednÂą rĂŞkÂą za stÂłuczone kolano, w kamiennÂą twarz przeciwnika patrzÂąc. ChoĂŚ ruszyĂŚ za bardzo z miejsca siĂŞ nie mĂłgÂł, kolejne ostrze wyciÂągnÂąÂł, ktĂłre gotowe do walki wciÂąÂż byÂło. Jego twarz zostaÂła niewzruszona... BÂłyskawicznym ruchem odciÂąÂł sobie przymocowanÂą przy pasiĂŞ fiolkĂŞ. ChwyciÂł jÂą i ze szyderczym uÂśmieszkiem w ranĂŞ jaszczura rzuciÂł... Co tam byÂło? Ciecz, ktĂłra ogromne pieczenie wywoÂływaÂła. Nieraz przeciwnikĂłw jÂą karciÂł, dlatego na sam koniec pozostawiana byÂła. Po chwili usÂłyszaÂł jakiÂś odgÂłos... Klaskanie w dÂłonie. W stronĂŞ tajemniczej kobiety siĂŞ obrĂłciÂł, kilka wolnych krokĂłw w tyÂł robiÂąc.*

*Kwas boleÂśnie oblaÂł rany jaszczura. Ten z trudem powstrzymywaÂł siĂŞ od furii, ktĂłra teraz tylko czekaÂły zaczajona w umyÂśle Sarissa, by wybuchnÂąĂŚ niczym wielki wulkan. W innym przypadku pozwoliÂłby, Âżeby bestia nad nim zapanowaÂła jednak teraz nie mĂłgÂł. ZÂłapaÂł siĂŞ tylko jednÂą ÂłapÂą za pieczÂące go miejsce, drugÂą zÂłapaÂł Elfa ĂłwczeÂśniej doĂą podbiegajÂąc.*Maszszsz szszczĂŞÂście! *wycharczaÂł* Bo inaczej roztarÂł bym twoje flaki na tych Âścianach... *po czym jaszczur wybiegÂł z szczeliny, by naradziĂŚ siĂŞ z innymi co d przyjĂŞcia Thaliona w szeregi masek.*

//Dostaniesz odpowiedÂź na PW//

Stowarzyszenie Tysiąca Masek

Przedsionek => Zapomniane Archiwa => Wątek zaczęty przez: Miliean Ithil Listopad 16, 2007, 13:19:28