Stowarzyszenie Tysiąca Masek

*Kroki, cisza, znowu kroki. Elf uwielbia³ te zabawy. W ciemnoœci, przez tajemniczy budynek pod¹¿a³, a¿ coœ poczu³. Dziwn¹ energiê, emanuj¹c¹ przy jego lewej rêce. Jeden krok, a po chwili sta³ ju¿ w labiryncie* Sprytne... Szukajcie a znajdziecie *szepn¹³ pod nosem, po czym absolutnie pewnie rzek³* Witam serdecznie *zrobi³ jeszcze krok dla pewnoœci, po czym czeka³ cierpliwie, a¿ ktoœ mu odpowie*

...Czasami lepiej nie jest znaleŸÌ...*gruby basowy g³os odpowiedzia³ mu gdzieœ z mroku wszystko woko³o t³amsz¹cego swoj¹ nieprzeniknion¹ aur¹.Czy¿by sama CiemnoœÌ us³ysza³a jego nawo³ywania i zechcia³a na nie odpowiedzieÌ?Dwoje szkar³atnych,zimnych oczu o pionowej czarnej Ÿrenicy zapali³o siê tu¿ przed elfem..Oczy które zdawa³y sie wnikaÌ na samo dno duszy i penetrowaÌ jaw poszukiwaniach ukrytych lêków i fobii..niczym oczy demona który ¿ywi siê przera¿eniem ofiar które za chwilê zabije*.Sk¹d sie tu wzi¹³eœ?

Na pewno nie z Âżadnego kÂąta... *odparÂł elf, nie okazujÂąc Âżadnych ÂśladĂłw przeraÂżenia, zaskoczenia, czy stresu. ByÂł po prostu obojĂŞtny.* Pewien przemiÂły krwiopijca mnie tu przysÂłaÂł... Avery siĂŞ zwaÂł...

Hmmm....Avery....*Przez chwilĂŞ trwaÂła cisza od strony ciemnoÂści .Tylko oczyska lustrowaÂły przybysza ale czy uwaÂżnie ,czy obojĂŞtnie..Trudno okreÂśliĂŚ.W gadzich Âślepiach trudno dostrzec cokolwiek, a juÂż na pewno nie zainteresowanie kimÂś*WiĂŞc...co ciĂŞ tu sprowadza robaku ,w te paskudne ,zimne Trzewia Ziemi?....*gÂłos zaÂś wydawaÂł siĂŞ znudzony.Dobrym porĂłwnaniem byÂłoby okreÂślenie go gÂłosem starego biurokraty*

Co mnie tu sprowadza? CiekawoœÌ, ot co. *rzekÂł,  przyglÂądajÂąc siĂŞ oczom rozmĂłwcy, prawie jakby chciaÂł z nich coÂś wyczytaĂŚ*

I po to tylko zag³êbi³eœ siê w te korytarze ,bo by³eœ ciekaw jak tu jest?.*Jedyne co teraz mo¿na by³o z nich wyczytaÌ to chyba ch³ód duszy ich posiadacza...o ile takow¹ mia³ *

PrĂŞdzej ciekaw tego, co moÂżecie mi Wy daĂŚ, a co ja mogĂŞ Wam... *elf odpowiedziaÂł sucho, lekko "luzujÂąc" swĂłj wzrok*

My dajemy moÂżliwoÂści...*oczy zniknĂŞÂły...czyÂżby ich posiadacz na chwilĂŞ je przymruÂżyÂł?*A moÂżliwoÂści sÂą czymÂś bezcennym dla kaÂżdego,kto umie z nich korzystaĂŚ...*Teraz nie byÂło nawet punktu odniesienia..sam gÂłos..gÂłos w mroku spowijajÂącym kazamaty tego labiryntu...*A ty? Co ty masz takiego,co my chcielibyÂśmy mieĂŚ co?*oczy znowu zapÂłonĂŞÂły ..tym razem o krok...dwa bliÂżej...moÂże nawet za blisko?*

S³owo, a raczej ich kilka *elf znów wbi³ w niego wzrok* Potrafiê manipulowaÌ i to doœÌ dobrze... Rozgryzam innych i wykorzystujê ich wady przeciwko nim... To ma doœÌ uniwersalne zastosowania, czy¿ nie?

Owszem....*burkn¹³*Ale to miecz obusieczny...Sk¹d mamy mieÌ pewnoœÌ ,¿e nie spróbujesz zmanipulowaÌ kogoœ z nas..mieczu?

Bo to by mi siê nie op³aca³o. *elf uœmiechn¹³ siê tajemniczo* W pewnym momencie, straci³bym panowanie nad sytuacj¹ i musia³bym walczyÌ na dwa fronty, co nie mia³oby sensu. Nie chcia³bym uciekaÌ przed cudz¹ furi¹...

A wiĂŞc boisz siĂŞ reakcji innych na twoje nieudane plany?Obawiasz siĂŞ skutkĂłw swoich manipulacji..jeÂżeli tylko nie pĂłjdÂą po twojej myÂśli?*oczy znowu zniknĂŞÂły  tonÂąc w ciemnoÂści*

Nie tyle obawiam siĂŞ, po prostu wolĂŞ siĂŞ nie przemĂŞczaĂŚ... *odpowiedziaÂł, nadal uÂśmiechajÂąc siĂŞ* Bo zawsze, moÂżna wymyÂśliĂŚ coÂś nowego...

Wiêc jesteœ leniwy?Wolisz iœÌ na ³atwiznê ,mimo i¿ znasz sposób na ca³kowite za³atwienie sprawy i wyciœniêcie z niej jeszcze wiêcej profitów dla nas?*g³os nadal dobiega³ z mroku..samego mroku który zdawa³ siê ukrywaÌ ci¹g³y ruch ,poruszenie..coœ co czai siê w nim jakby czekaj¹c na nieostro¿ny krok..*

Moœci panie, tego nie powiedzia³em... *elf rzek³ patrz¹c prosto w ciemnoœÌ* Po prostu, chcê zdobyÌ jak najwiêcej przy jak najmniejszym wysi³ku... Ale jeœli trzeba, zawsze koùczê sprawê.

A jeÂżeli ta  sprawa godziÂłaby w twoje interesy.....Co byÂś zrobiÂł? poÂświĂŞciÂł siĂŞ dla nas?*coÂś otarÂło siĂŞ o nogĂŞ elfa....Teraz jego rozmĂłwca byÂł juÂż naprawdĂŞ blisko.CzuĂŚ byÂło lekki podmuch powietrza ,gdy przeszedÂł o wÂłos od Adamir`a...*

W sumie, tak, bo potem, prêdzej czy póŸniej nadrobi³bym t¹ stratê, bêd¹c nadal u Waszego boku... *nawet nie drgn¹³, gdy poczu³ otarcie* Czasem strata, oznacza podwojony zysk po d³u¿szym czasie...

A jak daleko jesteœ w stanie sie posun¹Ì dla zysku?*teraz jego g³os dochodzi³ z daleka.Lekko przyt³umiony...niczym nawo³ywanie z samego piek³a*Dzisiaj wkroczy³eœ do labiryntu...jutro mo¿e nieœÌ za sob¹ o wiele wiêcej...*Teraz g³os dobiega³ wprost do jego ucha..wrêcz móg³ wyczuÌ paskudny odór oddechu stwora jaki zadawa³ mu pytania..i nie nie b³ to odór siarki ,a miêcha..zgni³ego miêcha i kwasów ¿o³¹dkowych*

Jak daleko? Jak tylko nie moÂżna, nawet na skraj Âśmierci... *odparÂł, nadal spokojnie przyjmujÂąc odĂłr potwora*

A jeÂżeli nie kaÂżemy ci ryzykowaĂŚ swojej Âśmierci ,a ÂśmierĂŚ twoich bliskich?MoÂże nawet nie ryzykowaĂŚ ,a wykonaĂŚ?....*Oczy znowu siĂŞ zapaliÂły...StaÂł tuÂż przy nim.Nieco po prawej stronie.zimne szkarÂłatne Âślepia patrzyÂły siĂŞ na niego z wysokoÂści prawie dwĂłch metrĂłw....*

Ja nie mam bliskich. *odpar³ sucho* A nawet gdybym ich mia³, zaryzykowa³bym. Jestem pewny siebie... A wykonaÌ? Jestem pozbawiony skrupu³ów, ale mam do nich szacunek. Nie zabi³bym ich. Nie jestem nikomu œlepo oddany.

Œlepo...*g³os stwora powtórzy³ te s³owo mechanicznie wrêcz* Wszyscy jesteœmy œlepcami b³¹dz¹cymi w ciemnoœci jak ty teraz...*oczy znowu zgas³y zamkniête nag³ym ruchem powiek.Stwór oddala³ sie chyba znowu w ciemnoœÌ..jego obecnoœÌ nie by³a ju¿ tak wyczuwalna gdzieœ w tej ciemnoœci ale czai³ sie tam na pewno...*Teraz idŸ...Pozosta³o ci teraz jedynie czekaÌ na owoce twych s³ów tu wypowiedzianych....*i znowu cisza...tak jak na pocz¹tku.Mrok przemówi³ i dowiedzia³ sie tego ,czego chcia³, by znowu zamilkn¹Ì...*

*Elf zgodnie z rozkazem poszedÂł, wyszedÂł z labiryntu by trafiĂŚ z powrotem do budynku w ktĂłrym byÂł wczeÂśniej, z braku laku tam teÂż pozostaÂł.*