I co ja mam z tob¹ zrobiÌ Kires? Pewnie powiecie, ¿e daÌ kolejn¹ szansê? *patrz¹c na ca³¹ trójkê, skrzywi³ siê jakby do koùca nie by³ co do tego przekonany. Zastanowi³ siê chwilê i odpar³.* Poddam twoj¹ sprawê pod g³osowanie cz³onków klanu. Ty zaœ poczekaj tu na decyzjê...

PokazaÌ... pana Kiresa... *uœmiechn¹³ siê szerzej, jakby rozbawi³o go u¿yte przez dziewczynkê sformu³owanie. Mrugn¹³ do niej, porozumiewawczo, a mo¿e w nagrodê?* dobrze pomyœla³aœ. A o panu Kiresie co nieco s³ysza³em, choÌ dotychczas nie mia³em przyjemnoœci poznaÌ... *znów spojrza³ na przybysza badawczo* Có¿, niestety muszê zadaÌ to pytanie, *ton jego g³osu nie wyra¿a³ zmartwienia, raczej zaciekawienie* co pana do nas sprowadza po raz kolejny?

Skoro tu jesteœcie... zak³adam, ¿e mnie. *rozleg³o siê za ich plecami. Gdy siê odwrócili zobaczyli stoj¹cego w drzwiach bia³ow³osego pó³elfa.* Tym razem teoria nie zawiod³a... *uœmiechn¹³ siê pod nosem* Kogoœcie tu przyprowadzi³y, moje mi³e Panie? *zapyta³ lekkim tonem, jednoczeœnie lustruj¹c wzrokiem przybysza.*

albo kruka, czy jeszcze idne ptaszysko na chowaĂąca...

Oto stan¹³ przed Tob¹ KOMANDOR marynarki wojennej USA, w bia³ym galowym uniformie...

ProszĂŞ o wrĂłbelka

By³ ciep³y, letni poranek. S³oùce œwieci³o mocno, b³ogos³awi¹c œwiat zdrojem swych promieni. Jednak w powietrzu unosi³ siê sw¹d niezwyk³oœci... W ma³ej chatce na skraju lasu mieszka³... sobie Mil. By³ to m³odzieniec doœÌ dziwny, ale na pewno nie by³ niezwyk³y. Mia³ zielone w³osy, które tak na prawdê nie by³y zielone. Na jego nieszczêœcie jego niesforn¹ s¹siadk¹ by³a ma³a smarkulka o imieniu Anne... By³a to elfka lat siedemnaœcie. Gra³a sobie na skrzypcach. Codziennie gra³a przed chatk¹ Mila, bowiem owa smarkula by³a zakochana w... Mil i jej serce przepe³nia³ smutek, gdy go nie widzia³a z reszt¹ ka¿dy wiedzia³, i¿ ma³a dziewczyna nieznoœna by³a gdy¿ tylko Mila nie widzia³a z dwa.... dni. Znowu jakiœ sonet zaczê³a graÌ by chocia¿ do niej wyszed³ i pukn¹³ j¹ w pusty ³ebek... kamieù który zepchnê³a z dachu wrona, i wpad³ w skrzypce, krzyknê³a... Ech ty ptaku - cudaku! I zaczê³a bêbniÌ w pud³o... które sta³o ko³o niej by przepêdziÌ ptaka, ptak odlecia³ a ona zaczê³a graÌ gdy przed jej oczyma pojawi³ siê... Mil, który zatyka³ sobie uszy. Widz¹c smarkulê od razu... usta³ kilka metrów przed ni¹, gdy przesta³a graÌ, gdy tylko ujrza³a go przywita³a go s³owami... Eeeech, to Ty? I zaczerwieni³a siê po same ... oczy. Mil, a raczej jego iluzja stworzona przez wœciek³¹ na Anne wronê, rozp³yn¹³ siê w powietrzu, gdy... na polanê wyszed³ ¿ó³w Kleofas i g³oœno...
   

Dostajesz wiadro wody - na gÂłowĂŞ

ChcĂŞ buzi!

By³ ciep³y, letni poranek. S³oùce œwieci³o mocno, b³ogos³awi¹c œwiat zdrojem swych promieni. Jednak w powietrzu unosi³ siê sw¹d niezwyk³oœci... W ma³ej chatce na skraju lasu mieszka³... sobie Mil. By³ to m³odzieniec doœÌ dziwny, ale na pewno nie by³ niezwyk³y. Mia³ zielone w³osy, które tak na prawdê nie by³y zielone. Na jego nieszczêœcie jego niesforn¹ s¹siadk¹ by³a ma³a smarkulka o imieniu Anne... By³a to elfka lat siedemnaœcie. Gra³a sobie na skrzypcach. Codziennie gra³a przed chatk¹ Mila, bowiem owa smarkula by³a zakochana w... Mil i jej serce przepe³nia³ smutek, gdy go nie widzia³a z reszt¹ ka¿dy wiedzia³, i¿ ma³a dziewczyna nieznoœna by³a gdy¿ tylko Mila nie widzia³a z dwa.... dni. Znowu jakiœ sonet zaczê³a graÌ by chocia¿ do niej wyszed³ i pukn¹³ j¹ w pusty ³ebek... kamieù który zepchnê³a z dachu wrona, i wpad³ w skrzypce, krzyknê³a... Ech ty ptaku - cudaku! I zaczê³a bêbniÌ w pud³o... które sta³o ko³o niej by przepêdziÌ ptaka, ptak odlecia³ a ona zaczê³a graÌ gdy przed jej oczyma pojawi³ siê... Mil, który zatyka³ sobie uszy. Widz¹c smarkulê od razu... usta³ kilka metrów przed ni¹, gdy przesta³a graÌ, gdy tylko ujrza³a go przywita³a go s³owami... Eeeech, to Ty? I zaczerwieni³a siê po same ...

By³ ciep³y, letni poranek. S³oùce œwieci³o mocno, b³ogos³awi¹c œwiat zdrojem swych promieni. Jednak w powietrzu unosi³ siê sw¹d niezwyk³oœci... W ma³ej chatce na skraju lasu mieszka³... sobie Mil. By³ to m³odzieniec doœÌ dziwny, ale na pewno nie by³ niezwyk³y. Mia³ zielone w³osy, które tak na prawdê nie by³y zielone. Na jego nieszczêœcie jego niesforn¹ s¹siadk¹ by³a ma³a smarkulka o imieniu Anne... By³a to elfka lat siedemnaœcie. Gra³a sobie na skrzypcach. Codziennie gra³a przed chatk¹ Mila, bowiem owa smarkula by³a zakochana w... Mil i jej serce przepe³nia³ smutek, gdy go nie widzia³a z reszt¹ ka¿dy wiedzia³, i¿ ma³a dziewczyna nieznoœna by³a gdy¿ tylko Mila nie widzia³a z dwa.... dni. Znowu jakiœ sonet zaczê³a graÌ by chocia¿ do niej wyszed³ i pukn¹³ j¹ w pusty ³ebek... kamieù który zepchnê³a z dachu wrona, i wpad³ w skrzypce, krzyknê³a... Ech ty ptaku - cudaku! I zaczê³a bêbniÌ w pud³o...

Kle, kle *zaklekotaÂł bocian i postawiÂł na ziemi zawiniÂątko. Po chwili zakoÂłysaÂło siĂŞ i rozlegÂł siĂŞ rozdzierajÂący pÂłacz noworodka*

poproszĂŞ o gitarĂŞ

Mam ¿elazny ¿o³¹dek, jem wszystko. I nie jestem wybredny. Pozwolisz Pani, ¿e bêdê czeka³ posilaj¹c siê? Dwornie siê uk³oni³, siad³ przy stole i zobra³ siê za konsumpcjê

RozsiadÂł siĂŞ wygodnie w fotelu, wyprĂŞÂżyÂł z ulgÂą rozprostowujÂąc koÂści. A macie tu coÂś do jedzenia? TrochĂŞ zgÂłodniaÂłem...

Spodziewa³ siê tego pytania, westchn¹³ cicho. Lepiej wyjaœniÌ wszystko zaraz na pocz¹tku... pomyœla³ Pani, jestem morderc¹, ale nie zdrajc¹. To jak post¹piê w takiej sytuacji bêdzie zale¿a³o od okolicznoœci. Jeœli przyjaciel ukradnie rzecz nale¿¹c¹ do klanu i nie bêdzie chcia³ jej zwróciÌ, przestanie byÌ mym przyjacielem i zginie. Jeœli zabije kogoœ z naszych i nie zrekompensuje jego œmierci, b¹dŸ taka rekompensata nie bêdzie mo¿liwa, to z ciê¿kim sercem go zabijê. O wojnie nie wspominam, bo uwa¿am to za oczywiste. Jedynie w przypadku, gdy dowódca w ramach jakiegoœ kretyùskiego "testu lojalnoœci" b¹dŸ z innej b³ahej przyczyny, wyda mi taki rozkaz, to go zignorujê. Nie wykonam takiego rozkazu. Spojrza³ na ni¹, gdy zobaczy³ lekkie zmarszczenie brwi, wyjaœni³ Jak dla mnie, taki test nie testuje wcale lojalnoœci. Jedynie bezwzglêdnoœÌ. Jeœli bym wykona³ taki rozkaz, to mo¿e i bym by³ w pewien sposób bardziej zwi¹zany z klanem. Pozostali przyjaciele po prostu odwróciliby siê ode mnie. Ale czy wy bardziej ufalibyœcie mi? Nie s¹dzê. Czy mo¿na zaufaÌ zdrajcy? Czy na dnie serca nie czai³a by siê iskra niepewnoœci: raz zdradzi³ i to swoich najbli¿szych, czy nie zdradzi jeszcze raz, tym razem nas?

LojalnoœÌ. zamyÂśliÂł siĂŞ LojalnoœÌ, to nie sakiewka ze zÂłotymi monetami. LojalnoœÌ jest jak sadzonka. Czy wyroÂśnie z niej  piĂŞkny kwiat, widaĂŚ dopiero po upÂływie czasu. Czy wynajĂŞty ogrodnik wart jest zÂłota, dowiedzie, gdy kwiat zakwitnie. WczeÂśniej moÂżna co najwyÂżej pytaĂŚ jego poprzednich pracodawcĂłw, lub nauczycieli. A czym mogĂŞ przysÂłuÂżyĂŚ siĂŞ "wam"? zaakcentowaÂł ostatnie sÂłowo Podejrzewam, Âże nie muzykÂą i pieÂśniami. powiedziaÂł z ironiÂą prĂŞdzej, jako zÂłodziej i zabĂłjca. Czasem bawiĂŞ siĂŞ w alchemika... Z tym, Âże nie zabijam dzieci i przyjació³. Taki maÂły "kodeks honorowy" znĂłw uÂśmiechn¹³ siĂŞ drwiÂąco Co najwyÂżej po to, by skrĂłciĂŚ cierpienia.
Co wiĂŞcej mogĂŞ robiĂŚ? DuÂżo rzeczy. Jestem dyspozycyjny i szybko siĂŞ uczĂŞ

Milczenie kobiety wywoÂłaÂło w nim niewielkÂą konsternacjĂŞ. RozejrzaÂł siĂŞ wokó³. StraÂżnicy w dalszym ciÂągu trwali na swych pozycjach w cieniu. Nieruchomo. OblizaÂł wyschniĂŞte wargi. Westchn¹³. ]MĂłwiÂłaÂś pani, Âże moÂżesz mi pomĂłc. I, Âże nic za darmo... To prawda, Âże potrzebujĂŞ azylu. Miejsca, gdzie mĂłgÂłbym przyczaiĂŚ siĂŞ na czas jakiÂś. Wypocz¹Ì, ukryĂŚ... I z ktĂłrego nastĂŞpnie wyruszĂŞ potem, by dalej szkodziĂŚ cesarstwu. OkradaĂŚ i oszukiwaĂŚ jego obywateli. MordowaĂŚ, spiskowaĂŚ, wywoÂływaĂŚ niepokoje i bunty. wiedziaÂł, Âże jego pozycja przetargowa nie jest zbyt wysoka. ByÂł sam, pomiĂŞdzy uzbrojonymi ludÂźmi. PostawiÂł wiĂŞc wszystko na jednÂą kartĂŞ. DomyÂślaÂł siĂŞ kim moÂże byĂŚ rozmĂłwczyni i  jej towarzysze. KiedyÂś  Avery wspominaÂł mu o pewnej grupie, o podobnych mu poglÂądach i celach. W gruncie rzeczy przybyÂł tu po to by ich odnaleŸÌ. I do nich do³¹czyĂŚ... Na dnie duszy czaiÂła siĂŞ jednak iskra niepewnoÂści, czy dobrze trafiÂł. Tak,  postawiÂł wszystko na jednÂą kartĂŞ. Prawie wszystko. WyprostowaÂł siĂŞ i spojrzaÂł jej dumnie i wyzywajÂąco w oczy. Ca³¹ swÂą postawÂą chciaÂł wyraziĂŚ si³ê i naiwnoœÌ. TwardoœÌ i idealizm. Jednak pod maskÂą idealistycznego gÂłupca, nieudolnie udajÂącego cwaniaka, przyczaiÂł siĂŞ niczym pantera gotowa do skoku. Ataku i/lub ucieczki w razie zagroÂżenia. Oto czego mi trzeba, pani. Czy moÂżesz mi to ofiarowaĂŚ? JeÂśli tak, to jakÂą cenĂŞ miaÂłbym za tÂą pomoc zapÂłaciĂŚ? Co chcesz, ode mnie otrzymaĂŚ?