[ConvairĂŤ]

*Ktoœ jej s³owo szepn¹³, drogê wskaza³, uchyli³ iluzjê i w korytarz pchn¹³. Chocia¿ czasem wydawa³o siê jej, ¿e nie ktoœ, a coœ - ciekawoœÌ mo¿e - kierunek jej krokom nada³o. W przeci¹gu niespe³na pacierzy trzech, jakby mówiÌ je tempem szybkim, kobieta zesz³a w dó³ labiryntu, przez ciemne korytarze krocz¹c, zaœ na koùcu swej drogi znajduj¹c drzwi. Pchnê³a je barkiem, rada z tego, i¿e w miejscu takim pokazaÌ siê mo¿e. Tak to zrazu w sali siê znalaz³a, nie kryj¹c zainteresowania, rozejrza³a siê doko³a. Czeka³a, czeka³a stoj¹c gdzieœ, jak jej siê wydawa³o, poœrodku tej¿e komnaty. W³osy ciemne, spiête na karku, dra¿ni³y j¹ i wydawa³y siê nieu³o¿one, a odzienie - kaftan dobrze skrojony - nagle przestarza³ym strojem, wyczekiwanie sta³o siê trudem niejakim. Odchrz¹knê³a g³oœno - mo¿e ktoœ us³yszy, mo¿e wyjdzie z cienia czy zza drzwi?*

[Viviane]

* W odróznieniu od wielu takich spotkaù rozmówca a raczej rozmówczyni nie wy³oni³a sie z nikad ani z cienia a otworzy³a normalnie drzwi i wesz³a do komnaty. Skad wiedzia³a kiedy przyjœÌ? Tutaj te¿ ¿adnych cudów nie trzeba by³o sie spodziewaÌ jej ludzie powiadomili ja o przybyciu nowej rozmówczyni. Kiedy juz wesz³a wreszcie ruszy³a w stronê Convi i wyciagnê³a rêkê kiedy juz dosz³a* Witaj w naszych progach.

[ConvairĂŤ]

*Odwróci³a siê w stronê, sk¹d dosz³o j¹ powitanie.* Witaj, Pani. *G³ow¹ skinê³a, uœmiechem witaj¹c t¹, która wesz³a do komnaty. Drgnê³a, jakby podejœÌ chcia³a, stopy jej jednak od ziemi siê nie oderwa³y, tedy po prostu rêkê wyci¹gnê³a - chyba to mia³a uczyniÌ?* Wiêc dobrze trafi³am... *Stwierdzi³a raczej, ni¿ spyta³a, przytakuj¹c sobie powoli, chocia¿ pewnoœci¹ siê ta kobieta raczej nie odznacza³a w tej chwili. Znowu przysz³o do niej to wyczekiwanie na to, co te¿ w tym pomieszczeniu wydarzyÌ siê mia³o. Pytania? K¹cik ust zadr¿a³ lekko, rw¹c siê do kolejnego cienia uœmiechu.*

[Viviane]

*usciska³a wyciagniêt¹ d³où. W rzeczy samej chodzi³o jej raczej by jej goœÌ odda³ broù ale sama mog³a sobie w brodê pluÌ skoro jasno tego nie okreœli³a. Wskaza³a za tem miejsce gdzie mog³y usi¹œÌ i odezwa³a siê* RozgoœÌ siê proszê i nie trzêœ tak bo jeszcze pomyœlê, ¿e przeci¹gi Ci przeszkadzaj¹*pos³a³a jej przepe³niony figlarna nut¹ uœmiech i zajê³a jedno z krzese³ek. Trochê podgnitych ale co siê dziwiÌ po warunkach w jakich ¿yli.* Cieszê siê, ¿e zdecydowa³aœ sie wreszcie tu przybyÌ. Wynika z tego, ¿e muszê poddaÌ ciê próbom.*westchnê³a teatralnie wyciagajac z kieszeni pióro i sztylet pieknie zdobiony* Co wolisz?

[ConvairĂŤ]

*Do wskazanego przezeĂą miejsca podeszÂła, zajmujÂąc siedzenie. Ha! A to krzesÂła. MiaÂła wraÂżenie, Âże w jednÂą stronĂŞ siĂŞ przechyla, ale jakoÂś nie poÂświĂŞciÂła temu nadgniÂłemu problemowi uwagi wiĂŞkszej. Na wzmiankĂŞ o przeciÂągach tylko uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ, dajÂąc znak, Âże wzglĂŞdnie w porzÂądku wszystko jest. PokiwaÂła gÂłowÂą, a spojrzenie zatrzymaÂła na kobiecie, chociaÂż unikaÂła nachalnego czy draÂżniÂącego wpatrywania siĂŞ w niÂą; po chwili ozwaÂła siĂŞ.* RĂłwnieÂż siĂŞ cieszĂŞ... *MruknĂŞÂła niezbyt gÂłoÂśno, acz wyraÂźnie, spojrzenie tym razem przenoszÂąc to na sztylet, to na piĂłro. Obydwie rzeczy wzrok przyciÂągaÂły.* ZaleÂży, wszak na rĂłwni moÂżna te dwie rzeczy traktowaĂŚ. I mogÂą uratowaĂŚ, i skaleczyĂŚ...

[Viviane]

*z uznaniem pokiwaÂła gÂłowÂą* GratulujĂŞ pomysÂłowoÂści *leki uÂśmiech zdobiÂł jej twarz zaprawdĂŞ moÂżna by rzec, Âże ta kobieta niewinna i bezbronna jest. RĂŞce splotÂła opierajac na zaÂłoÂżonych kolanach i wzrok utkwiÂła w kobiecie siedzacej obok* Zapewne wiesz czym siĂŞ zajmujemy sÂądzisz, Âże pasujesz do nas i znajdziesz odpowiednie dla siebie miejsce?

[ConvairĂŤ]

Tak, ach... *Z ust jej siĂŞ wyrwaÂło, za szybko, niepotrzebnie, za co teÂż skarciÂła siĂŞ po cichu w myÂślach. GÂłowĂŞ pochyliÂła, odrywajÂąc wzrok od kobiety, od piĂłra i od sztyletu. Jednak w przeciÂągu chwili odwzajemniÂła spojrzenie jej.* Wiem, chyba wiem, czym siĂŞ zajmujecie. Dlatego wÂłaÂśnie tu szukam... Miejsca, jeÂśli jest to odpowiednim sÂłowem na okreÂślenie tego. *UniosÂła kÂąciki ust do gĂłry, ukÂładajÂąc wargi w jednym z tych lekkich, niepewnych uÂśmiechĂłw, odpowiedzi doszukujÂąc siĂŞ w twarzy kobiety siedzÂącej naprzeciwko.*

[Viviane]

Nie odpowiedziaÂłaÂś w sumie na moje pytanie. WiĂŞc moÂże zadam je inaczej. Czy znasz konsekwencje ze zbratania sie z nami? Wyrzutkami spoÂłeczeĂąstwa, banitami i wrogami publicznymi etc.*zapedziÂła siĂŞ w wymienianiu okreÂśleĂą jakimi czasem byli obrzucani* Czy kiedykolwiek zÂłamaÂłaÂś prawo?

[ConvairĂŤ]

*Usta otwar³a, jakby powiedzieÌ coœ mia³a. Rozmyœli³a siê jednak, chwilê w milczeniu trwa³a, s³ów siê doszukuj¹c dobrych. Z³ama³a prawo? Tak. Albo nie. No w zasadzie... Zmru¿y³a lekko oczy.* Ale to nie by³o nic wielkiego... *Urwa³a na chwilê, zanim na dobre podjê³a temat.* Ot, kilka wykroczeù... *Mówi³, ¿e by³ pe³noletni, doda³a w myœlach, i ¿e to nikt wa¿ny, a nie jakiœ tam pose³ czy ki czort... Usta zacisnê³a, brwi zmarszczy³a.* Konsekwencje znam, tak s¹dzê. A po za tym wszak wagantem jestem, nieobce mi s¹ takie okreœlenia: banita, wyrzutek.

[Viviane]

Czy wobec tego gotowaÂś popeÂłnic wiecej wykroczeĂą?*zadaÂła pytanie lustrujac ja wzrokiem*

[ConvairĂŤ]

Czy jestem gotowa? *Powtórzy³a za ni¹, patrz¹c siê na kobietê spojrzeniem uwa¿nym. W przeci¹gu mo¿e piêciu uderzeù serca znowu odezwa³a siê, z pocz¹tku przeci¹gaj¹c sylaby, potem dopiero normalnie mówi¹c, pewniej.* Jeœli wiêcej mo¿na, to czemu by nie siêgn¹Ì po to, nie stawiÌ czo³a temu swoistemu wyzwaniu?

[Viviane]

*zamysli³a siê chwilê mru¿¹c oczy by po chwili je otworzyÌ* Có¿ myœlê, ¿e to wszystkie pytania jakie teraz mi przychodz¹ do g³owy. Wiec na tym zakoùczymy. Wkrótce dam Ci odpowiedŸ *podnios³a siê daj¹c tym samym znak, ¿e rozmowa dobieg³a koùca* Mozesz zostaÌ w naszej grocie lub wróciÌ do Miasta. Jak wolisz*usmiechnê³a siê*

[ConvairĂŤ]

Istotnie. *GÂłowĂŞ pochyliÂła, ukÂłon w ten sposĂłb zastĂŞpujÂąc lekkim skinieniem.* Poczekam. Nie chcĂŞ zawadzaĂŚ, czasu Pani marnowaĂŚ, coby potem szukaĂŚ po mieÂście. *KÂąciki ust drgnĂŞÂły delikatnie. Kobieta z krzesÂła siĂŞ nie ruszyÂła, postanowiÂła tu posiedzieĂŚ. Tylko wygodniejszÂą postawĂŞ przyjĂŞÂła, gdyby jej tu czekaĂŚ przyszÂło dÂługo.*

[Viviane]

W takim razie wydam rozkarozkaz by ktoÂś dotrzymaÂł Ci towarzystwa i przyniusÂł cos do przekaszenia *wyuszÂła wydaĂŚ rozkaz oraz podjaĂŚ decyzje w sprawie Convi*