[Isztar Galbraith]

Wieczorem w karczmie jak zwykle by³o gwarno i g³oœno. Nic nie mog³o tego powstrzymaÌ. Mo¿e poza karczmarzem, który decydowa³ o losach swej karczmy. Niewiele siê tutaj zmieni³o od ostatniego pobytu Lou. Sam wygl¹d te¿ pozosta³ taki, jaki by³. W niektórych miejscach panoszy³y siê kurtyzany, w innych pijani mê¿czyŸni i starcy, a jeszcze w innych, tych bardziej zacisznych k¹tkach zwykli bywalcy karczmy. Byli Ci, co bywali tutaj rzadko i doœÌ czêsto. Niektórzy nie mieli pomys³u na spêdzenie czasu, to i do karczmy siê udawali, by wina czy te¿ piwa siê napiÌ. Lu wpad³a tutaj jednak na ma³¹, ca³kiem krótk¹ chwilê. Nie lubi³a karczem. By³o tu zbyt g³oœno i gwarno. Œmierdzia³o tak¿e odorem alkoholu. Kobiecie momentami chcia³o siê najzwyczajniej w œwiecie rzygaÌ na takowy zapach. Zupe³nie nie jej gusta. Louvie jak zwykle sta³a pod œcian¹, z fajk¹ w ustach. Ostatnio i gusta u niej siê zmieni³y. Zaczê³a nosiÌ kapelusze. Kapelusze koloru czarnego, z ogromnym rondem. Unios³a sw¹ prawie blad¹ twarz ku bli¿ej niezidentyfikowanemu punktowi. Skrzywi³a sie nieznacznie. W³aœnie jakaœ napalona dziewka podwala³a siê do m³odego mê¿czyzny, który to obœciskiwa³ siê z ni¹, macaj¹c wszystko, co mia³ pod rêk¹. Lou wpad³a myœl, jakoby cz³ek mia³ zamiar przelecieÌ wszystko, co siê rusza. Westchnê³a g³oœno. Momentalnie oderwa³a siê od œciany. Zrobi³a kilka kroków wprzód, ku drzwiom wyjœciowym siê kieruj¹c. Wyjê³a na chwilê fajk¹, tu¿ przed drzwiami. Wsunê³a j¹ w usta ponownie, by rêk¹ móc drzwi pchn¹Ì. DoœÌ niedbale, w ogóle nie interesuj¹c siê tym, co z drzwiami tymi siê stanie. W³aœnie mia³a udaÌ siê do miejsca. Do tunelu. Do czarnych jak smo³a kamieni i wnêtrz. Gdy ulic¹ ow¹ sz³a, fajkê w ustach dzier¿¹c, a rêce w kieszeniach maj¹c jakiœ rabuœ sie na ni¹ rzuci³.
- Oddawaj to maleùka. Wiesz o czym mówiê. - Mê¿czyzna uœmiechn¹³ siê paskudnie, szczerz¹c swe zêby. Zaiste piêkny to by³ widok. W jednej rêce mia³ sztylet, który skierowa³ w stronê szyi Lou.
- spadaj, grubasie. - MruknĂŞÂła i poszÂła tam, gdzie iœÌ miaÂła. RabuÂś jednak nie d¹³ za wygranÂą, bo zÂłapaÂł jÂą za szyjĂŞ i przyÂłoÂżyÂł sztylet do gardÂła. - MĂłwiĂŞ Ci, ze masz spadaĂŚ. GÂłuchy jesteÂś, czy co? - WarknĂŞÂła w jego stronĂŞ dziewczyna. Fajka omal nie wyleciaÂła z jej ust. Ustami i zĂŞbami wciÂągnĂŞÂła jÂą nieco. KopnĂŞÂła z tyÂłu mĂŞÂżczyznĂŞ w nogĂŞ. OdwrĂłciÂła siĂŞ spokojnie gry ten zÂłapaÂł siĂŞ za kostkĂŞ u nogi. Bez sÂłowa kopnĂŞÂła go w twarz, tak iÂż do tyÂłu nieco poleciaÂł. MusiaÂł byĂŚ doœÌ silny, bo Âświetnie wylÂądowaÂł. Nie musiaÂł siĂŞ wysilaĂŚ, by upaœÌ celnie na podÂłogĂŞ. - Jak masz spadaĂŚ, to masz spadaĂŚ. Jasne? - UniosÂła jednÂą brew ku gĂłrze i w swÂą drogĂŞ siĂŞ udaÂła. JuÂż jÂą nie obchodziÂł rabuÂś. Jego problem, co siĂŞ z nim stanie. WsunĂŞÂła swÂą fajkĂŞ w usta tak, aby siĂŞ dobrze trzymaÂła i nie wyleciaÂła. WsunĂŞÂła rĂŞce na powrĂłt do kieszeni spodni. SkrĂŞciÂła w bok, tam gdzie maÂło kto siĂŞ zapuszczaÂł. Tam, gdzie ponoĂŚ ci¹¿y jakiÂś czar. Tam, gdzie wiĂŞkszoœÌ baÂło siĂŞ iœÌ. UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ krzywo. AÂż za krzywo. Bardziej juÂż nie mogÂła. Nawet gdyby dostaÂła w twarz nie skrzywiÂła siĂŞ jeszcze bardziej, o nie. MinĂŞÂła jakiegoÂś mĂŞÂżczyznĂŞ, ktĂłry ÂśpiÂąc opieraÂł siĂŞ o ÂścianĂŞ. ZimnÂą, marmurowÂą. Pewnie pijany byÂł, nim jeszcze zamkn¹³ swe oczy. Dlaczego wiĂŞc staÂł sobie spokojnie, a oczy miaÂł w normalnym stanie? Có¿. I to nie interesowaÂło Lou. JÂą teraz interesowaÂło coÂś innego. WeszÂła do ciemnego, nieoÂświetlonego tunelu. JakiÂś ogromny szczur przebiegÂł pod jej nogami. Kobieta omal nie nadepnĂŞÂła na zwierzaka. Nie byÂłoby miÂło, gdyby jej buty oblepiÂły siĂŞ szczurzÂą krwiÂą. NienawidziÂła tych, maÂłych, paskudnych stworzeĂą. W ogĂłle nie lubiÂła robakĂłw, ani szczurĂłw. Nie zwracajÂąc wiĂŞkszej uwagi na szczura udaÂła siĂŞ w dalszÂą drogĂŞ. Gdy juÂż dochodziÂła do ciemnych drzwi jakiÂś pajÂąk skoczyÂł jej na ramiĂŞ. SkrzywiÂła sie nieznacznie. W zwyczajnych warunkach z pewnoÂściÂą odskoczyÂłaby z miejsca. Nie byÂła jednak ma³¹, piszczÂącÂą dziewuchÂą, ktĂłra lubi rozrabiaĂŚ. PstryknĂŞÂła palcami w miejscu, gdzie znajdowaÂł siĂŞ pajÂąk. Robak odleciaÂł na ÂścianĂŞ, a nastĂŞpnie upadÂł na ziemiĂŞ. Pewnie nieÂżywy. DochodzÂąc do drzwi niedbale je pchnĂŞÂła. W Âśrodku byÂło ciemno. MiaÂła jedynie nik³¹ nadziejĂŞ, Âże to jest to miejsce, o ktĂłre jej chodziÂło. ChociaÂż... Nadzieja matkÂą gÂłupich. Nie ufaÂła nadziei. SkrzywiÂła siĂŞ na te myÂśl. Jak moÂże o tym myÂśleĂŚ?! ZrobiÂła krok w przĂłd. Od razu przylgnĂŞÂła do Âściany. Cholera, jak ona lubiÂła je podpieraĂŚ. To byÂło chyba jedynym zajĂŞciem jakie lubiÂła. Przynajmniej dzisiejszego dnia. SumujÂąc, to juÂż nie dnia, ale wieczoru. CzekaÂła. StaÂła i pykaÂła fajkĂŞ. W mroku nie mogÂła dostrzec k³êbkĂłw tytoniu. Cierpliwie czekaÂła. MusiaÂła. 

[Isztar Galbraith]

// Non Clima - Przepraszam, jeÂśli fajek w Fallathanie nie ma. JeÂśli tak jest - zignorujcie to. Potraktujcie mnie jako osobĂŞ bez fajki .

[Avery]

Czas mija³,a ona dalej sta³a oparta przy œcianie..W pewnym momencie zda³a sobie sprawê z tego,i¿ ktoœ jeszcze prócz Niej znajduje siê w owym pomieszczeniu..Ju¿ od d³u¿szego czasu czu³a na sobie ciê¿kie,lustruj¹ce spojrzenie jakiejœ osoby..Jednak owy nieznajomy nie zdradza³ siê niczym..Nie wykry³a ¿adnego ruchu,ni szelestu czy stukotu..Istota jakby czeka³a na jak¹œ reakcjê kobiety,coœ co pozwoli mu siê wreszcie ujawniÌ..Nawet je¿eli chcia³aby j¹ zobaczyÌ,to nie zdo³a³aby..W pomieszczeniu by³o ca³kiem ciemno..

[Isztar Galbraith]

StaÂła spokojnie. PoczÂątkowo wbiÂła wzrok w ziemiĂŞ. Nogi zaÂś zÂłoÂżyÂła jakby pierwszy krok do zrobienia warkoczyka. Có¿ teraz mogÂło zaprzÂątaĂŚ jej umysÂł? Otó¿ to, rozmyÂślaÂła o tym, czy to jest wÂłaÂśnie to miejsce. Nigdy nic nie wiadomo. A jeÂśli nawet - puÂłapek moÂże byĂŚ tysiÂące. Nawet miliony. Jako, Âże Lou kiedyÂś byÂła szpiegiem, postanowiÂła siĂŞ nie odzywaĂŚ. No bo po co. PrzecieÂż to moÂże zwrĂłciĂŚ tysiÂące potworĂłw w jej stronĂŞ. A moÂże na  jakieÂś dane sÂłowo jest sygnaÂł i coÂś sie moÂże staĂŚ. Nie miaÂła teÂż zielonego pojĂŞcia czy kiedykolwiek tutaj kogoÂś zastanie. JeÂśli nie - po prostu wyjdzie, ot tak, zwyczajnie. Jednak z pewnoÂściÂą ktoÂś musiaÂł jÂą widzieĂŚ. ChoĂŚby jakieÂś ukryte w murze - magicznie - oczko. KtoÂś mĂłgÂł sÂłyszeĂŚ stukot jej kozakĂłw. Szelest szat. A nawet poczuĂŚ - jeÂśli byÂł w wystarczajÂąco dobrej odlegÂłoÂści - tytoĂą z fajki. Wiele rzeczy mogÂło daĂŚ o jej obecnoÂści. Nawet to, Âże weszÂła do komnaty moÂżna byÂło usÂłyszeĂŚ. SpojrzaÂła przed siebie. PyknĂŞÂła z fajki i wytĂŞÂżyÂła wzrok. Cholera jasna. Zawsze wolaÂła sÂłuch niÂż wzrok. Zawsze odstawiaÂła go na drugi plan. A wtedy, kiedy byÂł jej najbardziej potrzebny - stawaÂł siĂŞ nieosiÂągalny. Ba, nawet w takich ciemnoÂściach bystre oko z pewnoÂściÂą maÂło co by dostrzegÂło. MoÂże jakiÂś wilkoÂłak. I wÂłaÂśnie wtedy poczuÂła na sobie czyiÂś wzrok. MogÂło to byĂŚ jedynie zÂłudne uczucie, albo teÂż i prawdziwe. Nadal jednak pozostaÂła nieruchomo, nie wypowiedziaÂła teÂż ni sÂłowa jednego. UniosÂła gÂłowĂŞ ku gĂłrze. ZapatrzyÂła siĂŞ w sufit.  RozluÂźniÂła siĂŞ nieco, by nie napinaĂŚ zbytnio miĂŞÂśni. Wci¹¿ czekaÂła. JeÂśli ktoÂś tu jeszcze jest - z pewnoÂściÂą kiedyÂś siĂŞ odezwie. Jednak kiedy, nie wiadomo.

[Avery]

A osoba,do której ten wzrok nale¿a³ czeka³a..I czeka³a..W koùcu kobietê niemal og³uszy³o..Zniecierpliwiony osobnik pocz¹³ bêbniÌ palcami o blat sto³u..Niby taka b³ahostka, lecz kiedy siê jest w kompletnie wyg³uszonym pomieszczeniu,to to w zupe³noœci wystarczy..Jednak kobieta mia³a ju¿ w zupe³noœci pewnoœÌ,¿e ktoœ prócz Niej w tej izbie przebywa..Chyba,¿e to wyobraŸnia p³ata jej figle ? Diabli wiedz¹..

[Isztar Galbraith]

Czy¿by siê niecierpliwi³? Có¿, to poczeka jeszcze trochê. Nie zamierza³a siê odzywaÌ, jaszcze nie teraz. Mia³a ochotê na ma³y pokaz. Chcia³a odczytaÌ uczucia osoby, która zastuka³a o blat sto³u. Zaiste interesuj¹ce by³o to jak zareaguje na kolejn¹ ciszê. Po prostu zachowywa³a siê tak, jakoby jej tam nie by³o. Pewnoœci jednak nie mia³a któ¿ to mo¿e byÌ. Elf? Cholera, tylko nie to. Nie lubi³a tych piêknoœci. Cz³owiek? Mo¿liwe. WiêkszoœÌ mieszkaùców Fallathanu sk³ada³a sie z rasy ludzkiej. Sk¹d jednak mog³a wiedzieÌ, ¿e ten ktoœ nie jest przyk³adowo wampirem, b¹dŸ koboldem? Jak na razie nie odczytywa³a ¿adnych uczuÌ. Po prostu po us³yszeniu stukotu paznokci schyli³a g³owê, by siê przyjrzeÌ dok³adniej. Jakby tego by³o ma³o, to czerù poch³ania³a wszystkie kolory woko³o. Jedynie jakieœ œwiecide³ka mog³yby daÌ znaÌ o czymœ, ze coœ, b¹dŸ ktoœ tam jest. Unios³a jedn¹ brew ku górze. Wyjê³a rêkê z kieszeni, a nastêpnie fajkê z ust. Czeka³a jeszcze. PonoÌ to gospodarz g³os pierwszeùstwa ma...

[Avery]

Wtem,usÂłyszaÂła kolejny dÂźwiĂŞk..Ciche westchnienie..Westchnienie peÂłne rezygnacji i zawodu..Jednak kto wie,czy osoba,do ktĂłrej naleÂżaÂł ten dÂźwiĂŞk specjalnie nadaÂł mu takie,a nie inne uczucia?WiedziaÂła juÂż,Âże osobÂą naprzeciw Niej jest mĂŞÂżczyzna,ktĂłry postanowiÂł jeszcze poczekaĂŚ,zanim pierwszy siĂŞ ozwie..

[Isztar Galbraith]

UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ paskudnie. SkÂąd jednak mogÂła wiedzieĂŚ, Âże to nie jest celowe westchniĂŞcie. Cholera, nie lubiÂła zaczynaĂŚ rozmĂłw. A jednak wyglÂądaÂło na to, Âże trzeba. WolaÂła jednakÂże, by to osoba przeciwna sie pierwsza odezwaÂła. WiedziaÂła teraz przynajmniej, Âże jest to mĂŞÂżczyzna. Ba, nawet wiedziaÂła gdzie siĂŞ znajduje. WychwyciÂła bowiem dÂźwiĂŞk i okreÂśliÂła to, skÂąd przybyÂł. Nie byÂło to Âłatwe, bowiem fale dÂźwiĂŞkowe w takim kamiennym pomieszczeniu rozchodzÂą siĂŞ na wszystkie strony. Nie zrobiÂła jakiegokolwiek juÂż ruchu. - Kim jesteÂś? - To byÂły pierwsze sÂłowa jakie w tym pomieszczeniu wypowiedziaÂła. Z lekkim naciskiem i twardym akcentem. ÂŻaden idiotyczny gÂłosik kurtyzany, czy mÂłodej laleczki spod domu uciech.  MĂŞÂżczyzna mĂłgÂł teraz w stu procentach wiedzieĂŚ iÂż jest to kobieta. ÂŻadna mÂłoda, bo i lat jej przybyÂło. DaÂło siĂŞ to nawet spostrzec poprzez gÂłos.  Jednak owe pytanie nie dawaÂło jej gwarancji odpowiedzi. JeÂśli odpowie coÂś, co bĂŞdzie przeciwne jej myÂślom, nie zrezygnuje. BÂądÂź przeciwnie. Dojdzie do skutku, by szczerÂą prawdĂŞ wydobyĂŚ. ChoĂŚ nie zawsze jej siĂŞ to udawaÂło. Nikt przecieÂż nie jest idealny.

[Avery]

M³odzian doskonale wiedzia³,¿e jest to kobieta..Ba ! Wiedzia³ nawet jaki ma kolor oczu..Uœmiechn¹³ siê k¹cikami ust,lecz dziewczyna nie mog³a tego zauwa¿yÌ..Poprawi³ z przyzwyczajenia marynarkê na ramionach..Kobieta s³ysza³a jakieœ ruchy przed sob¹..W koùcu odpowiedzia³ jej cicho,aksamitny,hipnotyzuj¹cy wrêcz g³os.. Istot¹..A kim¿e by innym ? Jednak g³osowi temu towarzyszy³a jeszcze nutka z³oœliwoœci,czy kpiny nawet..

[Isztar Galbraith]

A ona, w przeciwieĂąstwie do niego nie wiedziaÂła jak wyglÂąda. Nie obchodziÂło jÂą to zresztÂą. MĂłgÂł to byĂŚ jakiÂś potwĂłr o ludzkim gÂłosie. Tego jeszcze nie wiedziaÂła. WkrĂłtce jednak siĂŞ dowie. Dowie siĂŞ na pewno, bo rozmowa do czegoÂś doprowadziĂŚ bĂŞdzie musiaÂła. No, chyba, Âże owy mĂŞÂżczyzna przed niÂą ma zamiar pozostaĂŚ incognito. - Istot jest wiele. - MruknĂŞÂła cicho. Jego gÂłos dla niej nie byÂł hipnotyzujÂący. WrĂŞcz przeciwnie. SÂłyszaÂła ten nudny gÂłos na co dzieĂą. A przynajmniej prawie codziennie. Nie byÂł on taki sam gÂłos takowego mĂŞÂżczyzny przed niÂą, jednakÂże o caÂłkiem podobnych dÂźwiĂŞkach. WsunĂŞÂła na powrĂłt fajkĂŞ do ust i pykaĂŚ poczĂŞÂła.

[Avery]

Ale jednak na pytanie odpowiedziaÂłem.. rzekÂł z tÂą samÂą nutkÂą zÂłoÂśliwoÂści w gÂłosie..Jeszcze nie zamierzaÂł zapalaĂŚ Âświeczki..MiaÂł jeszcze duÂżo czasu..

[Isztar Galbraith]

Uœmiechnê³a siê paskudnie pod nosem. To by³ ten uœmiech, który sprawia³, ¿e wygl¹da³a niczym przestêpca jakiœ. Siêgnê³a do kieszeni p³aszcza. Wyci¹gnê³a jedn¹ kartê z talii, Asa. Czerwonego Asa. Przez kilka chwil poczê³a obracaÌ go w swych palcach. I ona mia³a du¿o czasu. A nawet jej siê spodoba³a ta sytuacja. Lubi³a takie charakterki jakie mia³ ten mê¿czyzna na przeciwko. Odbi³a siê od œciany, jednak nie post¹pi³a ani kroku w przód. Do czego jednak mog³a s³u¿yÌ jej karta wyci¹gniêta z kieszonki? Nied³ugo siê bêdzie móg³ dowiedzieÌ. O ile j¹ zobaczy³, b¹dŸ us³ysza³ charakterystyczny œwist twardego papieru. - niew¹tpliwie rzeczowo mi odpowiedzia³eœ. - Mruknê³a zjadliwie. Nied³ugo te¿ siê dowie, po có¿ ta karta jej by³a..

[Avery]

AleÂż wiem,Moja Droga..Wiem.. gdyby mogÂła zobaczyĂŚ jego lico,to zobaczyÂłaby je z lekkim,acz paskudnym i zÂłoÂśliwym uÂśmieszkiem.. Chce Panienka graĂŚ w karty? spytaÂł z rozbawieniem..

[Isztar Galbraith]

- Niew¹tpliwie chêtnie pogram w karty. - Zaœmia³a siê cicho. On chyba by³ za g³upi by z ni¹ gadaÌ. Granie w karty po ciemku? Uœmia³aby siê. I to jeszcze jak. Postawi³a jeden krok w przód, potem nastêpny. I w jego stronê iœÌ poczê³a. W po³owie drogi œcisnê³a mocniej kartê. I karta zapali³a siê. I zobaczy³a jego lico. Kredowe, bia³e lico. Uœmiech paskudny na jej twarzy wykwit³. Niew¹tpliwie chêtnie by coœ zrobi³a z jego przystojn¹ twarzyczk¹. Po prostu stanê³a tu¿ przed nim. Brakowa³o jeszcze tylko trzech, mo¿e dwóch kroków, by byÌ naprawdê blisko niego. Jednak nie chcia³a zbyt blisko pochodziÌ. Kto wie, czy nie bêdzie chcia³ siê do niej przymilaÌ, b¹dŸ ukraœÌ jej sakiewkê. Niektórym po g³owie chodz¹ ró¿ne pomys³y. Nawet te najbardziej pozbawione sensu.

[Avery]

M³odzian potar³ jeno praw¹ rêk¹ po swym g³adkim licu..Ubrany by³ nader elegancko jak na tak¹ okazjê..Czarna jak noc marynarka i spodnie,szyte na miarê..Spod wierzchniej czêœci odzienia nieœmia³o wystawa³ bia³y ko³nierzyk od koszuli wraz z wêz³em szkar³atnego krawata..W³osy czarnej barwy swobodnie opada³y na ramiona.Na d³onie naci¹gniête mia³ jedwabne rêkawiczki..Ch³opak uœmiechn¹³ siê do Niej k¹cikami ust..Bez wyrazu.. Zapal œwieczkê,z ³aski swojej.. rzek³ beznamiêtnym g³osem niedba³ym ruchem rêki wskazuj¹c na œwieczkê,która by³a na stole..