[Gwalkamai]

PopatrzyÂł na horyzont. GĂłry zbliÂżyÂły sie nieco. Wci¹¿ jednak byÂły daleko. A ÂścigajÂący go coraz bliÂżej.PoprawiÂł mandolinĂŞ na plecach i uÂśmiechn¹³ sie do swoich wspomnieĂą. PrzypomniaÂł sobie zdziwienie na twarzy cesarskiego  oficera, dowodzÂącego piĂŞcioosobowym patrolem, gdy niespodziewanie wbiÂł mu nó¿ w serce.] Niepotrzebnie mnie zatrzymywaÂł. I po co mu byÂło wiedzieĂŚ gdzie i z czym zmierzam? CiekawoœÌ to pierwszy stopieĂą do piekÂła. powiedziaÂł do siebie. Odgarn¹³ wÂłosy opadajÂące na czoÂło. JuÂż trzeci dzieĂą kluczyÂł po tych lasach, prĂłbujÂąc zgubiĂŚ ¿¹dnych zemsty ÂżoÂłdakĂłw. WyeliminowaÂł dowĂłdcĂŞ, mÂłodego szlachcica, ktĂłry chciaÂł siĂŞ pewnie wykazaĂŚ. RaniÂł jeszcze dwĂłch innych. Ku jego zdziwieniu przeÂśladowcy nie odpuÂścili. Wci¹¿  go Âścigali. Jak znaÂł cesarskich, to przy takich stratach zwykle pozwalali mu oddaliĂŚ siĂŞ bez przeszkĂłd, szczĂŞÂśliwi, Âże to nie ich spotkaÂła ÂśmierĂŚ. Tym razem byÂło inaczej. Ciekawe czemu? szedÂł rozglÂądajÂąc siĂŞ wokó³.
Nagle spod jego stóp wyskoczy³ zaj¹c. Nim zd¹¿y³ znikn¹Ì w krzakach trafi³ go kamyk rzucony przez pó³elfa. No szaraku, poczekaj chwilê. Pomo¿esz mi dowiedzieÌ siê o co tutaj chodzi Zrani³ zwierzê, pozwalaj¹c by jego krew zaplami³a mu rêkaw koszuli. Ci¹gle id¹c, wypuœci³ zwierzê. Wyprysnê³o przera¿one przed siebie znacz¹c krwawy œlad. Poszed³ tym tropem. W miêdzyczasie oderwa³ zakrwawiony fragment koszuli i zahaczy³ go o cierniowy krzak. By wygl¹da³o to na przypadkowe zranienie. Klika kroków dalej zaczyna³ siê bardziej kamienisty teren. odbi³ w bok od krwawego œladu i ukry³ siê za ska³ami. W krzakach malin ukry³ mandolinê.
Nie czeka³ d³ugo. Po 2-3 kwadransach zobaczy³ œcigaj¹cych go ¿o³nierzy. Na przodzie szed³ tropiciel przypominaj¹cy fizjonomi¹ ³asicê, z g³ow¹ blisko ziemi. Œciganemu wyda³o siê jakby tropiciel wêszy³ œlady. Nastêpnie szed³ mê¿czyzna oko³o czterdziestki, szpakowaty i nieco ³ysiej¹cy. Ramiê mia³ przewi¹zan¹ chust¹, czerwon¹ od krwi. Za nim dwóch m³odzików. WidaÌ œwie¿ych rekrutów. Ostatni ledwo nad¹¿a³. Kula³, a opatrunek na udzie pozostawia³ wiele do ¿yczenia.Ten niós³ ze sob¹ kuszê Musimy dorwaÌ tego skur..., bo komendant nogi z dupy nam powyrywa. Po jak¹ cholerê ten jego bratanek zaczepia³ tego grajka. Mówi³em, przecie¿ ¿e nie warto. narzeka³ stary, z wygl¹du sier¿ant. £asicowaty uciszy³ go gestem i wskaza³ fragment p³ótna i krwawy trop. Kolejnym gestem pokaza³ kierunek a sier¿ant pokaza³: "Ty i m³ody za nim a ja z tym drugim obejdê go z drugiej strony. £asicowaty i pierwszy z m³odzików ¿wawo pomknêli za tropem. Obaj ranni chwilê odpoczêli i ruszyli na oko³o. Przeszli tu¿ obok kryjówki Gwalkamaia. Ten poczeka³ a¿ go min¹. I ruszy³ za nimi. Zwierzyna znów sta³a siê myœliwym. Po kilku minutach sier¿ant znikn¹³ z widoku ¿ó³todziobowi rannemu w nogê. Przystan¹³ na chwilê dla zaczerpniêcia oddechu. Ostatni¹ rzecz¹ jak¹ poczu³ by³a d³où knebluj¹ca mu usta i sztylet wbijaj¹cy siê miêdzy ¿ebra. Sier¿ant siê spieszy³, chcia³ za wszelk¹ cenê dostaÌ zbiega. Nawet nie wiedzia³ kiedy, be³t z kuszy wbi³ siê miêdzy jego ³opatki. Morderca dla pewnoœci poder¿n¹³ mu gard³o. I przy tej czynnoœci zaskoczyli go dwaj pozostali ¿o³nierze. Nie doceni³ "£asicy". Albo by³ g³oœniejszy ni¿ mu siê wydawa³o. DoœÌ, ¿e musia³ stawiÌ obu czo³a w bezpoœredniej walce. Zaszli go z dwóch stron. Z mieczami w d³oniach. Odskoczy³ od cia³a sier¿anta, wyci¹gaj¹c jego miecz. Prawie jednoczeœnie rzucili siê na niego. ¯ó³todziób pad³ na ziemiê, chwytaj¹c siê za gard³o z którego wystawa³a rêkojeœÌ sztyletu. Pocharcza³ chwilê i znieruchomia³. Cios miecza skierowany ku cia³u zabójcy, siêgn¹³ wczeœniej celu, jednak by³ ju¿ zbyt s³aby by zadaÌ powa¿ne obra¿enia. Miecze £asicy i grajka szczêknê³y w zwarciu. Przeciwnicy odskoczyli od siebie, oceniaj¹c siê. Kr¹¿yli chwilê, na przemian zadaj¹c ciosy. Bardziej badaj¹c swe umiejêtnoœci ni¿ by zabiÌ. Poniechaj mnie. A darujê ciê zdrowiem. rzek³ pó³elf. Po kilku ciosach zda³ sobie sprawê, ¿e trafi³ na nieco lepszego szermierza. Chcia³ zyskaÌ na czasie. £asica uœmiechn¹³ siê tylko ironicznie. On te¿ poczu³ sw¹ przewagê. Wyprowadzi³ silny cios od którego zdrêtwia³a rêka pó³elfa. Kolejnym ciosem pozbawi³ go broni. Zaniosê twoj¹ g³owê komendantowi. Wczeœniej ciê jednak wypatroszê za to, co zrobi³eœ ch³opakom. zawo³a³ i rzuci³ siê, by zadaÌ ostateczny cios. Wyraz tryumfu na twarzy zmieni³ siê w wyraz przera¿enia, gdy niespodziewanie pó³elf zszed³ z linii ciosu i znalaz³ siê za jego plecami. Szara chusta owinê³a mu siê wokó³ szyi. Gwa³towne szarpniêcie zwali³o go z nóg. Pad³ na plecy gubi¹c miecz. Cia³o zadrga³o konwulsyjnie i znieruchomia³o. Grajek podniós³ siê z klêczek, ocieraj¹c pot z czo³a. By³ ca³y, nieco poszarpany, z kilkoma niegroŸnymi zranieniami, ale ¿ywy. Pozbiera³ broù, wzi¹³ instrument i ruszy³ dalej, w kierunku gór. Razem z zapadaj¹cym zmierzchem dotar³ do szczeliny w skale. Razem z ciemnoœci¹ nocy zag³êbi³ siê w mrok jaskini...

[Viviane]

*Kiedy tylko min¹³ pierwszy zakrĂŞt do jego uszu dotarÂło klaskanie. Pierw by pomyÂślaÂł, Âże to woda kapie i dÂźwiek przenosi sie po Âścianach , lecz odgÂłos ten byÂł zbyt rytmiczny. Zaraz po tym wytĂŞÂżajac wzrok dostrzegÂł zarysy postaci sunacej ku niemu. Po bokach pochodnie ktĂłrych nie zauwaÂżyÂł wczeÂśniej rozÂświetliÂły siĂŞ na zawoÂłanie i oczom zbiega ukazaÂła siĂŞ kobieta o iscie ognistych wÂłosach.* witaj w naszych progach. GratulujĂŞ przeÂżycia choĂŚ na mĂłj gust zbyt wiele haÂłasu *powiedziaÂła uÂśmiechajac sie z lekka kpinÂą. U jej boku wyÂłonili siĂŞ uzbrojeni mĂŞÂżczyÂźni. ale po minie mozna by wnioskowaĂŚ, Âże wcale jej nie byli potrzebni.* Powiedz mi co mam teraz  z TobÂą zrobiĂŚ?

[Gwalkamai]

Przyjrza³ siê kobiecie i otaczaj¹cym j¹ mê¿czyznom. Mia³ niejasne przeczucie, ¿e gdyby dosz³o do walki, to ona by³aby najtrudniejszym przeciwnikiem. Westchn¹³, k¹tem oka ogl¹daj¹c rozœwietlon¹ pochodniami jaskiniê. Uk³oni³ siê dwornie, wyimaginowanym kapeluszem zamiataj¹c proch pod stopami. wyprostowa³ siê i odpowiedzia³: No có¿. Nie wiem. Mo¿e ... ugoœciÌ? zapyta³ z figlarnym uœmieszkiem na twarzy

[Viviane]

UgoœciÌ powiadasz? *zaœmia³a siê perliœcie przeszywajac mê¿czyznê wzrokiem* I naraziÌ siê stra¿nikom? *bardziej stwierdzi³a ni¿ zapyta³a. Szepnê³a cos do mê¿czyzny stojacego po jej prawicy, a ten pospiesznie znikn¹³ w korytarzu prowadz¹cym wg³¹b.* Có¿ moze da sie coœ zrobiÌ z t¹ proœb¹, lecz nic za darmo *na jej twarzy chytry uœmieszek siê pokaza³, lecz nie poda³a ceny jeœli takowa istnia³a za goœcinê.* Zapraszam *gestem da³a znaÌ by ruszy³ za ni¹. Gdy to zrobi³ pozosta³y mê¿czyzna pod¹¿y³ za nimi. Wkrótce znaleŸli sie w niewiele wiekszej komnacie. Ta oœwietlona by³a o wiele lepiej a w centrum znajdowa³y siê doœÌ niedobrane do siebie krzes³a i rozwalajacy siê stolik.* Wybacz, ale akurat takie mieliœmy pod rêk¹*sama rozgosci³a sie na jednym zak³adajac nogê na nogê. Krzes³a pomimo lekkiego zniszczenia by³y bardzo wygodne. WidaÌ skradzione z bogatych domów.* Jeœli mo¿esz powiedz mi czym sobie zas³uzy³eœ na taki poœcig?

[Gwalkamai]

Zaj¹³ miejsce naprzeciwko niej. RozsiadÂł siĂŞ wygodnie, jakby byÂł na herbatce u Babci JagĂłdki. Ty Pani obawiasz sie gniewu straÂżnikĂłw? Z tego co tu widzĂŞ, to Âżaden z nich nie puÂści bÂąka bez Twego pozwolenia. ZawiesiÂł na chwilĂŞ gÂłos, rozmyÂślajÂąc jakÂą to cenĂŞ przyjdzie mu zapÂłaciĂŚ za "goÂścinĂŞ". DomyÂślaÂł siĂŞ, Âże bĂŞdzie niemaÂła. ZWTP. Za Wszystko Trzeba PÂłaciĂŚ. Czemu mnie Âścigali? Czy mogĂŞ to zdradziĂŚ? W sumie czemu nie. Otó¿ zabiÂłem jednego smarkacza. Ich dowĂłdcĂŞ. RozparÂł siĂŞ jeszcze wygodniej i  kontynuowaÂł Temu idiocie, juÂż ÂświĂŞtej pamiĂŞci, wydawaÂło siĂŞ, Âże jestem jakimÂś wielkim bardem. KtĂłry pieÂśniÂą potrafi uÂśmierzaĂŚ bĂłl i leczyĂŚ rany. ChciaÂł siĂŞ podlizaĂŚ Shehazarowi, ktĂłry jakiÂś czas temu miaÂł maÂły wypadek. I chciaÂł mnie tam zabraĂŚ nie zwaÂżajÂąc na moje sprzeciwy. DureĂą nie chciaÂł sÂłuchaĂŚ dobrych rad swego sierÂżanta. Niestety gÂłupich nie siejÂą... WygÂłaszajÂąc ta pozornie nonszalanckÂą wypowiedÂź, dokÂładnie waÂżyÂł kaÂżde sÂłowo. splĂłtÂł dÂłonie i poÂłoÂżyÂł je na kolanach Nie pomogÂło mi nawet to, Âże okrutnie faÂłszowaÂłem kaÂżdÂą piosenkĂŞ, ktĂłrÂą kazali mi ÂśpiewaĂŚ. ChÂłystek stwierdziÂł, Âże taki wielki bard, jak ja, na pewno udaje brak muzykalnoÂści, by nie byĂŚ napastowanym przez wielbicieli. W koĂącu poddaÂłem siĂŞ i powiedziaÂłem mu byÂśmy przeszli na chwilĂŞ w ustronne miejsce, to w tajemnicy zdradzĂŞ mu moje imiĂŞ. DostaÂł sztyletem pod ziobro a ja oddaliÂłem siĂŞ pospiesznie. Niestety, byÂł to szlachcic. Bratanek jakiegoÂś waÂżniaka w cesarskiej armii. WiĂŞc jego podwÂładni towarzyszÂący mu podczas patrolu, sÂłusznie z resztÂą, stwierdzili, Âże bez mojej gÂłowy to siĂŞ nie majÂą co pokazywaĂŚ w straÂżnicy. RozpoczĂŞli wiĂŞc pielgrzymkĂŞ moim Âśladem. KtĂłrej finaÂłu zapewne byliÂście Âświadkami.

[Viviane]

*wysÂłuchaÂła jego opowieÂści uwaÂżnie z lekkim nic nie znaczÂącym uÂśmiechem na twarzy* No to nie powinieneÂś siĂŞ na razie pojawiaĂŚ w mieÂście *parsknĂŞÂła Âśmiechem* Nie zwykli szybko rezygnowaĂŚ zwÂłaszcza jak im ktoÂś mocno zajdzie z skĂłrĂŞ.*zadumaÂła siĂŞ na chwilĂŞ* W gruncie rzeczy mogÂłabym Ci jakoÂś pomĂłc.

[Gwalkamai]

Nie powinienem siĂŞ w Vanthii pojawiaĂŚ juÂż od pewnego czasu. Mniej wiĂŞcej od "wypadku" Shehazara, z ktĂłrym miaÂłem coÂś niecoÂś wspĂłlnego. Na szczĂŞÂście w mym ojczystym Romen-dorze ludnoœÌ nie jest tak bezgranicznie przywiÂązana do Cesarstwa. A z resztÂą gdzie moje maniery! pacn¹³ siĂŞ w czoÂło Dobre wychowanie wymaga bym siĂŞ przedstawiÂł. Gwalkamai.  WstaÂł wykonujÂąc ukÂłon  ÂŁotr, hultaj i swawolnik. ZÂłodziej, czasem (niestety) zabĂłjca. Z zamiÂłowania grajek i wierszokleta. Znajomek Yaree i Avery'ego. O ile coÂś mĂłwiÂą pani te imiona. Do usÂług ZnĂłw zamarÂł w ukÂłonie. W prawdzie zwykle o interesach nie rozmawia siĂŞ przy pierwszym spotkaniu z damÂą, ale có¿ nie jest to zwykÂłe spotkanie. Jaka byÂłaby cena waszej goÂściny i pomocy?

[Gwalkamai]

Milczenie kobiety wywoÂłaÂło w nim niewielkÂą konsternacjĂŞ. RozejrzaÂł siĂŞ wokó³. StraÂżnicy w dalszym ciÂągu trwali na swych pozycjach w cieniu. Nieruchomo. OblizaÂł wyschniĂŞte wargi. Westchn¹³. ]MĂłwiÂłaÂś pani, Âże moÂżesz mi pomĂłc. I, Âże nic za darmo... To prawda, Âże potrzebujĂŞ azylu. Miejsca, gdzie mĂłgÂłbym przyczaiĂŚ siĂŞ na czas jakiÂś. Wypocz¹Ì, ukryĂŚ... I z ktĂłrego nastĂŞpnie wyruszĂŞ potem, by dalej szkodziĂŚ cesarstwu. OkradaĂŚ i oszukiwaĂŚ jego obywateli. MordowaĂŚ, spiskowaĂŚ, wywoÂływaĂŚ niepokoje i bunty. wiedziaÂł, Âże jego pozycja przetargowa nie jest zbyt wysoka. ByÂł sam, pomiĂŞdzy uzbrojonymi ludÂźmi. PostawiÂł wiĂŞc wszystko na jednÂą kartĂŞ. DomyÂślaÂł siĂŞ kim moÂże byĂŚ rozmĂłwczyni i  jej towarzysze. KiedyÂś  Avery wspominaÂł mu o pewnej grupie, o podobnych mu poglÂądach i celach. W gruncie rzeczy przybyÂł tu po to by ich odnaleŸÌ. I do nich do³¹czyĂŚ... Na dnie duszy czaiÂła siĂŞ jednak iskra niepewnoÂści, czy dobrze trafiÂł. Tak,  postawiÂł wszystko na jednÂą kartĂŞ. Prawie wszystko. WyprostowaÂł siĂŞ i spojrzaÂł jej dumnie i wyzywajÂąco w oczy. Ca³¹ swÂą postawÂą chciaÂł wyraziĂŚ si³ê i naiwnoœÌ. TwardoœÌ i idealizm. Jednak pod maskÂą idealistycznego gÂłupca, nieudolnie udajÂącego cwaniaka, przyczaiÂł siĂŞ niczym pantera gotowa do skoku. Ataku i/lub ucieczki w razie zagroÂżenia. Oto czego mi trzeba, pani. Czy moÂżesz mi to ofiarowaĂŚ? JeÂśli tak, to jakÂą cenĂŞ miaÂłbym za tÂą pomoc zapÂłaciĂŚ? Co chcesz, ode mnie otrzymaĂŚ?

[Viviane]

uœmiechnê³a siê wreszcie widaÌ by³o, ¿e jej milczenie by³o swoistym testem czy mê¿czyzna bêdzie brn¹³ dalej czy wycofa siê przy pierwszej przeszkodzie. Oczywiscie obu znam i obu szanujê na ile mogê. Có¿ co do ceny to mo¿e byÌ ró¿na czasem najwiêksz¹ cen¹ jest lojalnoœÌ. Gotowyœ ponieœÌ taki koszt?unios³a brew zadajac pytanie Nie jeden znalaz³ tu azyl i schronienie mo¿liwe, ¿e i Ty znajdziesz. Czym mo¿esz sie przys³uzyÌ nam?

[Gwalkamai]

LojalnoœÌ. zamyÂśliÂł siĂŞ LojalnoœÌ, to nie sakiewka ze zÂłotymi monetami. LojalnoœÌ jest jak sadzonka. Czy wyroÂśnie z niej  piĂŞkny kwiat, widaĂŚ dopiero po upÂływie czasu. Czy wynajĂŞty ogrodnik wart jest zÂłota, dowiedzie, gdy kwiat zakwitnie. WczeÂśniej moÂżna co najwyÂżej pytaĂŚ jego poprzednich pracodawcĂłw, lub nauczycieli. A czym mogĂŞ przysÂłuÂżyĂŚ siĂŞ "wam"? zaakcentowaÂł ostatnie sÂłowo Podejrzewam, Âże nie muzykÂą i pieÂśniami. powiedziaÂł z ironiÂą prĂŞdzej, jako zÂłodziej i zabĂłjca. Czasem bawiĂŞ siĂŞ w alchemika... Z tym, Âże nie zabijam dzieci i przyjació³. Taki maÂły "kodeks honorowy" znĂłw uÂśmiechn¹³ siĂŞ drwiÂąco Co najwyÂżej po to, by skrĂłciĂŚ cierpienia.
Co wiĂŞcej mogĂŞ robiĂŚ? DuÂżo rzeczy. Jestem dyspozycyjny i szybko siĂŞ uczĂŞ

[Viviane]

*Na twarzy kobiety pojawi³ siê przebieg³y uœmieszek lecz po chwili znikn¹³ bez œladu pozostawiaj¹c twarz niewzruszon¹* A gdybyœ musia³ stanaÌ przed wyborem klan a przyjaciel?

[Gwalkamai]

Spodziewa³ siê tego pytania, westchn¹³ cicho. Lepiej wyjaœniÌ wszystko zaraz na pocz¹tku... pomyœla³ Pani, jestem morderc¹, ale nie zdrajc¹. To jak post¹piê w takiej sytuacji bêdzie zale¿a³o od okolicznoœci. Jeœli przyjaciel ukradnie rzecz nale¿¹c¹ do klanu i nie bêdzie chcia³ jej zwróciÌ, przestanie byÌ mym przyjacielem i zginie. Jeœli zabije kogoœ z naszych i nie zrekompensuje jego œmierci, b¹dŸ taka rekompensata nie bêdzie mo¿liwa, to z ciê¿kim sercem go zabijê. O wojnie nie wspominam, bo uwa¿am to za oczywiste. Jedynie w przypadku, gdy dowódca w ramach jakiegoœ kretyùskiego "testu lojalnoœci" b¹dŸ z innej b³ahej przyczyny, wyda mi taki rozkaz, to go zignorujê. Nie wykonam takiego rozkazu. Spojrza³ na ni¹, gdy zobaczy³ lekkie zmarszczenie brwi, wyjaœni³ Jak dla mnie, taki test nie testuje wcale lojalnoœci. Jedynie bezwzglêdnoœÌ. Jeœli bym wykona³ taki rozkaz, to mo¿e i bym by³ w pewien sposób bardziej zwi¹zany z klanem. Pozostali przyjaciele po prostu odwróciliby siê ode mnie. Ale czy wy bardziej ufalibyœcie mi? Nie s¹dzê. Czy mo¿na zaufaÌ zdrajcy? Czy na dnie serca nie czai³a by siê iskra niepewnoœci: raz zdradzi³ i to swoich najbli¿szych, czy nie zdradzi jeszcze raz, tym razem nas?

[Viviane]

BezwzglêdnoœÌ w tych czasach jest bardzo wa¿na ale w pewnym sensie masz racjê*ozwa³a siê spokojnie nie dajac nic po sobie poznaÌ*To chyba wszystko. Teraz tylko decyzja pozostaje. Mozesz zostaÌ ale bêdzie to chwilê trwa³o.

[Gwalkamai]

RozsiadÂł siĂŞ wygodnie w fotelu, wyprĂŞÂżyÂł z ulgÂą rozprostowujÂąc koÂści. A macie tu coÂś do jedzenia? TrochĂŞ zgÂłodniaÂłem...

[Viviane]

ZaleÂży jak wykwintny masz gust. Niestety nie posiadamy samych frykasĂłw lecz ÂświeÂże mieso i odrobine waÂżyw sie znajdzie.*uÂśmiechnĂŞÂła sie lekko jakby przepraszajÂąco. Po czym daÂła znaĂŚ sÂłudze by wniusÂł jadÂło* CzĂŞstuj sie*powiedziaÂła gdy juÂż znalazÂło siĂŞ na stole*